Implanty przy zanikach kostnych
Utrata tkanki kostnej a możliwości jej odbudowy w UNIDENT UNION®
Utrata tkanki kostnej może być spowodowana wieloma różnymi czynnikami, np. przebytymi urazami, zapaleniem dziąseł i kości spowodowanym obecnością bakteryjnej płytki nazębnej (zapalenia przyzębia). Najczęściej jednak po usunięciu zębów dochodzi, z powodu braku obciążenia mechanicznego, do zmniejszenia wysokości i szerokości kości szczęki i żuchwy. Tymczasem odpowiednia ilość tkanki kostnej jest konieczna dla zapewnienia długotrwałej stabilizacji implantów.
Dlatego do trudnych przypadków zaliczamy te sytuacje, w których nie istnieje wystarczająca ilość lub ilość i jakość kości, aby móc wszczepić implant i odtworzyć na nim brakujący ząb.
W takich sytuacjach należy przed implantacją zastosować dodatkowe techniki chirurgiczne. Są one obecnie powszechnie stosowane w najlepszych ośrodkach implantologicznych na całym świecie.
W UNIDENT UNION® wykonujemy wszystkie zabiegi chirurgiczne przygotowujące układ kostny Pacjenta do wszczepienia implantów. Techniki, które włączamy do leczenia, to:
- Sterowana regeneracja kości (Guided Bone Regeneration – GBR)
- Rozszczepienie wyrostka zębodołowego (Ridge Splitting)
- Podniesienie dna zatoki (Sinus Lift)
- Przeszczepy kości autogennej (bloczki kostne)
- Techniki z użyciem piezosurgery
Ad. 1 – Sterowana regeneracja kości GBR (Guided Bone Regeneration)
Kiedyś implanty umieszczano w kościach szczęk tylko w miejscach, w których istniały odpowiednie jej wymiary i gęstość, co ograniczało wskazania do ich stosowania. Teraz planujemy umieszczenie implantów tam, gdzie są one najbardziej pożądane z protetycznego punktu widzenia. Stało się to możliwe między innymi dzięki zabiegom odbudowy kości.
W klinice UNIDENT UNION® używamy potwierdzonych jakościowo, autoryzowanych produktów Bio-Oss i Bio-Gide. Statystycznie 41% zabiegów wprowadzania implantów wymaga dodatkowego udziału sterowanej regeneracji kostnej (GBR).
Decyzję o rozszerzeniu zabiegu lekarz musi czasem podejmować już w trakcie samej operacji. Dopiero w trakcie zabiegu można zobaczyć bowiem potrzebę odbudowy wyrostka zębodołowego lub jego poszerzenia w określonym miejscu. Nawet tomografia komputerowa przedstawia jedynie obraz poprzecznego wymiaru kości. Wytworzenie nowej tkanki i pogrubienie warstwy kości uzyskuje się poprzez zastosowanie zabiegu GBR. Kwestią zasadniczą dla chirurga jest niedopuszczenie do przemieszczania się komórek nabłonkowych oraz komórek powstających z tkanki łącznej w kierunku nowo powstałej tkanki kostnej. W tym celu stosuje się bariery fizyczne w postaci specjalnych błon – membran.
Zastosowanie biomateriałów – substytutów kostnych w połączeniu z błoną pozwala uzyskać całkowitą regenerację uszkodzonej kości wokół implantu lub poszerzyć brakującą kość własną w żądanym kierunku.
Po okresie 6-9 miesięcy cząsteczki użytego biomateriału ulegają połączeniu z kością i dają podstawę do stworzenia przez organizm nowej struktury kostnej, a następnie ulegają stopniowemu rozkładowi. Membrana zostaje wchłonięta przez organizm po wypełnieniu swojej roli. Po zakończeniu procesu sterowanej regeneracji tkanek, kość jest trwale zmieniona i późniejsze obrazy radiologiczne są często nie do odróżnienia od kości własnej!
W jaki sposób można odbudować kość?
Ludzka tkanka kostna posiada zdolności regeneracji, czyli inaczej mówiąc odbudowy brakującej kości. Jednak w większości przypadków organizm potrzebuje pomocy. Naturalne produkty Bio-Oss oraz Bio-Gide skutecznie wspierają procesy własne organizmu przebiegające podczas odbudowy kości.
Nowopowstająca kość potrzebuje rusztowania zachowującego się jak szkielet konstrukcji. Materiał kościozastępczy Bio-Oss, dzięki swojej wysoce porowatej strukturze, doskonale spełnia ten wymóg. Błona Bio-Gide umieszczona jest na powierzchni gojącej się kości i służy jako bariera ochronna zapobiegająca wrastaniu szybkorosnących tkanek miękkich w przestrzeń, która powinna zostać zajęta wolnonarastającą tkanka kostna. Ponadto, Bio-Gide wspomaga właściwe gojenie rany.
CZYM SĄ BIO-OSS I BIO-GIDE?
Bio-Oss oraz Bio-Gide są produktami naturalnymi. Dzięki dużemu podobieństwu do tkanki ludzkiej w sposób idealny pobudzają one procesy formowania kości gojenia tkanek przebiegające w organizmie człowieka. Podczas gojenia integrują się z tkankami, a następnie w trakcie procesów metabolicznych zachodzących w ludzkim ciele ulegają stopniowemu rozkładowi. W przypadku Bio-Oss proces ten może trwać kilka lat, natomiast błona Bio-Gide ulega całkowitemu rozkładowi w ciągu kilku miesięcy.
Bio-Oss jest produktem odzwierzęcym. W procesie produkcyjnym usuwane są elementy organiczne, tak więc pozostaje jedynie część twarda kości składająca się ze związków wapnia.
Bio-Gide jest błoną wytwarzana z kolagenu odzwierzęcego. W ciele ludzkim białko kolagenowe jest głównym składnikiem skóry oraz tkanki łącznej. Naturalna budowa białkowa Bio-Gide przyspiesza procesy gojenia ran oraz dzięki swoistemu działaniu jako bariera ochronna umożliwia optymalna regenerację kości.
W JAKI SPOSÓB PRZEPROWADZANY JEST ZABIEG?
Zabieg odbudowy kości przebiega jedno lub dwuetapowo.
- Jednoetapowo- odbudowa kości i wprowadzanie implantu odbywa się w tym samym czasie
- implant stomatologiczny – niedostateczna ilość kości (zarówno w wymiarze pionowym, jak i poprzecznym)
- zastosowanie Bio-Oss – wypełnienie ubytku kostnego materiałem Bio-Oss w celu utworzenia nowej kości
- zastosowanie Bio-Gide – w celu ochrony tworzącej się kości rana pokrywana jest błoną Bio-Gide
- Dwuetapowo– wprowadzenie implantu odbywa się dopiero po zakończeniu odbudowy kostnej po ok. 6 miesiącach
- zastosowanie Bio-Oss – wypełnienie ubytku kostnego materiałem Bio-oss w celu utworzenia nowej kości (np. Sinus Lift)
- zastosowanie Bio-Gide – w celu ochrony tworzącej się kości rana pokrywana jest błoną Bio-Gide
- implant stomatologiczny – wprowadzany jest po zakończeniu odbudowy kości, czyli po ok. 5-6 miesiącach
Ad. 2 – Rozszczepienie wyrostka zębodołowego (Ridge Splitting)
Po odsłonięciu pola operacyjnego w trakcie zabiegu może się okazać, że zgodnie z badaniem klinicznym i analizą modeli szczyt wyrostka zębodołowego jest wystarczająco szeroki na potrzeby zabiegu, ale od strony przedsionka widoczne jest wklęśnięcie. Podcienie wyrostka zębodołowego występują w ok. 6% przypadków, a zbyt wąski wyrostek statystycznie w 35% dyskwalifikowałby Pacjenta do zabiegu.
Decyzję o rozszerzeniu zabiegu lekarz musi wielokrotnie podejmować już w trakcie samej operacji. Dopiero klinicznie w trakcie zabiegu można zobaczyć potrzebę odbudowy wyrostka zębodołowego lub jego poszerzenia w określonym miejscu. Rutynowa analiza radiologiczna może niekiedy nie dawać pełnego obrazu sytuacji klinicznej, np. nie określa do końca jakości kości.
W przypadkach zaniku wyrostka zębodołowego tylko w wymiarze przednio-tylnym, a więc wtedy gdy jest on wystarczająco wysoki lecz bardzo cienki i wąski, zastosowanie znajduje technika zwana rozszczepieniem wyrostka – Ridge Splitting.
Za pomocą piezochirurgii kość rozcinana jest wzdłuż szczytu wyrostka, na głębokość ok. 1,5-2 cm, a następnie rozcięte blaszki kostne są rozchylane narzędziami ręcznymi. W przestrzeń pomiędzy rozchylone blaszki wyrostka wprowadzamy implanty, które utrzymują uzyskaną szerokość kości. Pozostałe wolne miejsca między rozszczepionymi blaszkami wyrostka uzupełniane są biomateriałem Bio-Oss. Cały obszar zabiegu pokrywany jest na koniec resorbowalną membraną Bio-Gide i zaszywany. Nacisk rozchylonych blaszek kostnych na implant pozytywnie wpływa na jego stabilizację i przyczynia się do lepszego kontaktu kości z powierzchnią implantu.
Dzięki zastosowaniu biomateriałów możliwe jest zrekonstruowanie kości natomiast użycie odpowiednich błon zaporowych (membrany) daje nie tylko lepsze gojenie się ran, ale powoduje wytworzenie maksymalnej ilości tkanki twardej w pożądanym kierunku i na określoną wysokość.
Ad. 3 – Podniesienie dna zatoki (Sinus Lift)
Trudne warunki do wprowadzania implantów występują najczęściej w tylnych odcinkach wyrostka zębodołowego szczęk : w wyniku pneumatyzacji zatok (z wiekiem) oraz gdy brakuje zębów dochodzi do zaniku wyrostka.
Jedną z metod, która umożliwia nam stosowanie implantów w tych właśnie okolicach jest podnoszenie dna zatoki szczękowej i wprowadzanie kości autogennej lub biomateriałów w przestrzeń powstałą między dnem zachyłka zębodołowego zatoki szczękowej, a uniesioną błoną śluzową wyścielającą ten zachyłek.
Duża skuteczność tego typu zabiegów oraz możliwość jednoetapowego wprowadzenia implantu spowodowały, że zabieg podnoszenia zatoki szybko przyjął się w planowaniu leczenia z użyciem implantów.
Wygajanie implantów, wprowadzonych z zastosowaniem podniesienia dna zatoki szczękowej, przebiega zwykle bez powikłań, choć czas znacznie się wydłuża.
Podniesienie dna zatoki szczękowej stwarza nowe możliwości leczenia implantologicznego, umożliwia bowiem wprowadzenie wszczepów w trudnych warunkach anatomicznych, zwłaszcza w bocznych odcinkach w obrębie szczęki.
1. METODA Z DOJŚCIA BOCZNEGO
Przy zastosowaniu metody z dojścia bocznego możemy podnieść zatokę o 5,0-8,0 mm więcej niż przy metodzie zamkniętej, dlatego wykonuje się je najczęściej.
- Najpierw tworzy się okno dostępu do dna zatoki po czym delikatnie podważa błonę śluzową zatoki.
- Tak przygotowane miejsce wypełnia się biomateriałem i pokrywa specjalną membraną zaporową oraz śluzówką, a następnie ponownie dokładnie zamyka.
- Czas gojenia wynosi ok. 6 miesięcy.
- W wyjątkowych przypadkach, gdy istniejąca grubość kości zapewnia pierwotną stabilizację implantu, możliwe jest wprowadzenie jednocześnie implantów, jednak nie skraca to okresu gojenia.
2. METODA ZAMKNIĘTA
Przy metodzie zamkniętej mamy możliwość podniesienia dna zatoki szczękowej maksymalnie o 3,0-3,5 mm, ale praktycznie zawsze zabiegowi towarzyszy jednoczesne wprowadzenie implantu. Zabieg obarczony jest większym ryzykiem perforacji błony śluzowej dna zatoki szczękowej, co związane jest z faktem, że wykonuje się go bez pełnej kontroli wzrokiem. Ryzyko to można zminimalizować, stosując dokładną diagnostykę radiologiczną przed zabiegiem.
W obu metodach jak zwykle najważniejsze jest doświadczenie chirurga.
A zwłaszcza prawidłowa ocena wyczuwalnego podczas zabiegu oporu kości, związanego ze zmianą jej gęstości w okolicy blaszki zbitej. Postępowanie w przypadku przerwania błony śluzowej zatoki jest nadal przedmiotem wielu kontrowersji. Istnieją nawet opinie, że drobne perforacje błony śluzowej nie dyskwalifikują tego typu zabiegu i wprowadzenie implantu jest po takim powikłaniu dopuszczalne. Konieczna jest jednak stała kontrola radiologiczna.
Ad. 4 – Przeszczepy kości autogennej
W zabiegach regeneracyjnych coraz bardziej popularne jest wykorzystanie kości pochodzenia autogennego, czyli własnej. Aplikacja kości autogennej jest jednak ograniczona poprzez jej dostępność i stres dla Pacjenta związany z kolejnym zabiegiem.
Kość pobiera się w miejscowym znieczuleniu.
Następnie pobrany fragment jest mocowany specjalnymi śrubami w wybranym miejscu, gdzie występuje za mało własnego materiału kostnego. Po okresie zwykle 6 miesięcy mamy już pełnowartościowe powiększone tkanki gotowe do przyjęcia implantu.
Ad. 5 – Piezosurgery
NOWA PRECYZYJNA BEZPIECZNA TECHNIKA CHIRURGICZNA stosowana w UNIDENT UNION® w przypadkach leczenia implantologicznego.
Jest to nowoczesna technika chirurgii kostnej przeznaczona do stosowania w periodontologii i implantologii.
Przewyższa tradycyjne techniki chirurgiczne, ponieważ umożliwia cięcie MIKROMETRYCZNE, charakteryzujące się wyjątkową precyzją i bezpieczeństwem. Mocno ogranicza zniszczenie tkanek, szczególnie miękkich. Możliwe jest wybiórcze cięcie, związane ze stosowaniem ultradźwięków o różnej częstotliwości – takiej, która pozwala ciąć zmineralizowane tkanki twarde bez niszczenia innych delikatnych struktur anatomicznych. Pole zabiegowe jest niemal całkowicie wolne od krwi
Ze względu na wysoki poziom dokładności i możliwość oszczędzania tkanek (cięcie wybiórcze) piezochirurgia jest metodą z wyboru podczas preparacji łoża do implantów.
