Implanty krok po kroku
I Przed zabiegiem
1. KONSULTACJA WSTĘPNA
Istotną sprawą dla całego procesu leczenia implantologicznego są oczekiwania Pacjenta, co do efektów protetycznych i kosmetycznych. Często uzyskanie optymalnych wyników leczenia implantologicznego wymaga przeprowadzenia dodatkowych zabiegów, takich jak odbudowa kości czy tkanek miękkich, a nawet leczenie ortodontyczne. Rozmowa pomoże rozwiać wszelkie wątpliwości i odpowiedzieć na wszelkie nurtujące pytania dotyczące przebiegu leczenia. Przybliżany jest też czas trwania leczenia oraz koszty, Porozmawiamy również o ryzyku, gwarancjach i odpowiedzialności spoczywającej zarówno po stronie lekarza, jak i Pacjenta.
2. WYWIAD
Na pierwszej konsultacji ważna jest wymiana informacji na temat ogólnego stanu zdrowia Pacjenta. Podczas wywiadu i badania lekarz implantolog uzyskuje szczegółowe informacje o stanie zdrowia Pacjenta, pyta m.in. czy był w ostatnich 10-ciu latach pod specjalistyczną opieką lekarską i czy przechodził jakieś operacje, czy przyjmował stale jakieś leki, w tym również leki nasenne, uspokajające czy antydepresyjne oraz czy leczy się na osteoporozę (leczenie kobiet na osteoporozę może uniemożliwiać implantację).
Szczególną uwagę zwracamy dodatkowo na choroby serca, płuc wątroby, nerek, ewentualną cukrzycę, choroby tarczycy czy zaburzenia krzepnięcia. U osób w wieku średnim, w tym głównie kobiet, ważny jest wywiad pod kątem osteoporozy.
Ponieważ regularne palenie papierosów osłabia zdolności regeneracyjne tkanek miękkich, rozmowa na ten temat z palaczami jest zawsze dodatkowym elementem wywiadu. Palenie zdecydowanie pogarsza efekty leczenia implantologicznego.
Ostatecznie Pacjent wypełnia ankietę zdrowia, w której odpowiedzi zgodne ze stanem jego wiedzy potwierdza własnoręcznym podpisem.
3. BADANIA KLINICZNE
Badanie kliniczne, czyli tzw. badanie jamy ustnej jest nieodzownym uzupełnieniem wywiadu. Zawsze ze strony lekarza padają pytania dotyczące nawyków higienicznych, o ewentualne występowanie stanów zapalnych jamy ustnej, krwawienia dziąseł czy zaobserwowanego zwiększenia ruchomości zębów.
Podczas badania stomatologicznego Pacjentów kwalifikowanych do leczenia implantologicznego oceniamy:
- tkanki miękkie (ruchomość błony śluzowej, jej kolor i grubość, występowanie blizn, owrzodzeń lub innych schorzeń),
- zęby (ruchomość, próchnica, płytka nazębna i kamień),
- przyzębie (krwawienie, kieszonki patologiczne),
- pozycje zębów (nachylenia, stłoczenia, przesunięcia),
- obszary bezzębne (szerokość i wysokość wyrostka, podcienie, nieregularności).
Lekarz zwraca uwagę na ewentualnie używane uzupełnienia protetyczne – dbałość o nie oraz na to, czy Pacjent zachowuje odpowiednią higienę jamy ustnej.
Badanie kliniczne miejsca, w którym planowane jest wprowadzenie wszczepu, musi być wyjątkowo dokładne. Istotne jest określenie wysokości wyrostka w okolicy implantu oraz jego szerokość. Pomagają w tym zdjęcia radiologiczne oraz tomografia komputerowa 3D.
TOMOGRAFIA KOMPUTEROWA
Punktem wyjścia do planowania prac na implantach jest ocena ilości i jakości tkanki kostnej mającej stanowić podłoże dla wszczepu.
Informacje te potrzebne są lekarzowi do oceny kości przed umieszczeniem wszczepu zębowego, ale też do monitorowania zmian zachodzących w kości po wprowadzeniu wszczepu.
Na podstawie zdjęcia pantomograficznego możemy ocenić warunki jedynie wstępnie.
Trójwymiarowy i niezwykle precyzyjny obraz pozwalający na dokładne zaplanowanie i sprawne przeprowadzenie zabiegu implantacji daje nam TOMOGRAFIA KOMPUTEROWA 3D.
W UNIDENT UNION® standardowo Pacjenci implantologiczni kierowani są na dostępną bezpośrednio w klinice diagnostykę stożkowym tomografem komputerowym KODAK 9500 3D, który jest jednym z najnowocześniejszych w Polsce.
Za pomocą tomografu komputerowego oceniamy:
- stan kości (gęstość, obecność zmian chorobowych, stopień jej zaniku),
- wysokość wyrostka zębodołowego w miejscu planowanej implantacji, we wszystkich wymiarach • stan zębów,
- stan zębów,
- grubość błony śluzowej,
- położenie i rozmiary zatok szczękowych,
- przebieg nerwu zębodołowego dolnego,
- położenie otworów bródowych,
- odległość do dna jamy nosowej.
Tak precyzyjne badania diagnostyczne pozwala nam zaplanować cały proces implantologiczny, włączając zabiegi augmentacyjne. Skraca także sam proces implantacji i zmniejsza dolegliwości pozabiegowe, ponieważ lekarz-implantolog ma w pełni zobrazowane pole operacyjne.
BADANIA OGÓLNOMEDYCZNE
Nie jest możliwie ustalenie za pomocą metod współczesnej diagnostyki potencjalnych zdolności gojenia tkanki kostnej. Oznacza to, że przed wszczepieniem implantu lekarz może przedstawić tylko prognozę ogólną przebiegu procesu gojenia. Decyzję co do podjęcia leczenia z użyciem implantów ułatwia m.in. zlecenie wykonania badań krwi.
W przypadku wątpliwości dotyczących ogólnego stanu zdrowia Pacjenta lekarz stomatolog zleca wykonanie badań laboratoryjnych:
- morfologia krwi z rozmazem,
- OB,
- czas krwawienia i krzepnięcia,
- cukier,
- HbS,
- HIV,
- hormony TSH, T3, T4,
- poziom witaminy D3
- wapń, sód, potas w surowicy.
oraz kontaktuje się z lekarzem ogólnym prowadzącym Pacjenta i wspólnie wydają zgodę na przeprowadzenie zaplanowanego leczenia.
Pacjentkom w okresie menopauzy należy zlecić badania w kierunku zagrożenia osteoporozą, chociaż w wielu ośrodkach implantologicznych nie uważa się tego schorzenia za bezwzględne przeciwwskazanie do implantacji. Pacjentki aktywnie leczone na osteoporozę nie mogą się implantować.
4. PLANOWANIE LECZENIA
Po zebraniu i przeanalizowaniu danych z analizy zdjęć radiologicznych, badania tomograficznego oraz wywiadu lekarskiego lekarz przedstawia Pacjentowi wszelkie dostępne informacje o możliwych do zastosowania w jego przypadku metodach implantologicznych, ustala optymalne miejsce dla wprowadzenia wszczepów oraz wymaganą ilość i rozmiary implantów.
Często przygotowywane są dwa lub trzy alternatywne sposoby uzupełnienia brakujących zębów za pomocą implantów. Różnią się one ilością implantów, rozwiązaniami protetycznymi i kosztami.
Na tym etapie tworzony jest też wstępny kosztorys leczenia implantologicznego.
UWAGA! W przypadku odbudowy na implantach koszt postępowania laboratoryjnego może być określony tylko w przybliżeniu, ponieważ uzależniony jest od ustawienia implantów w trakcie zabiegu chirurgicznego i zastosowania indywidualnie dobranych łączników. Różnice te nie przekraczają jednak 10% planowanej sumy. Nie można przewidzieć niespodziewanych kosztów dodatkowych mogących wystąpić, gdy stan zdrowia Pacjenta ulegnie zmianie w trakcie leczenia i miałoby to wpływ na zmianę procedur. Jednak są to wypadki bardzo sporadyczne i praktycznie zawsze jesteśmy w stanie określić wydatki jakie Pacjent będzie musiał ponieść przy różnych opcjach leczenia.
5. ZGODA NA ZABIEG
Przed przystąpieniem do zabiegu Pacjent dostaje do podpisania „Zgodę na zabieg”. To swoista umowa między lekarzem a Pacjentem umożliwiająca nie tylko wykonanie zabiegu, ale i świadcząca, że Pacjent jest w pełni świadom całej procedury jak i wziętych na siebie obowiązków
II Zabieg implantacji
Przed przystąpieniem do zabiegu Pacjent dostaje do podpisania „Zgodę na zabieg”. To swoista umowa między lekarzem a Pacjentem umożliwiająca nie tylko wykonanie zabiegu, ale i świadcząca, że Pacjent jest w pełni świadom całej procedury jak i wziętych na siebie obowiązków
1. ZNIECZULENIE
Wprowadzenie jednego lub kilku implantów w dobrze ukształtowaną kość jest zabiegiem tak mało inwazyjnym, że wystarcza standardowe znieczulenie miejscowe lub przewodowe, które nie wymaga przerwy od codziennych obowiązków.
2. ZABIEG
Implantacja to zabieg chirurgiczny, wykonywany w warunkach pełnej aseptyki i sterylności.
Wszczepienie implantu polega na przygotowaniu miejsca pod wszczep, a następnie wprowadzenie do niego implantu.
Miejsce na implant wykonuje się kalibrowanymi wiertłami, w które zaopatrzony jest każdy system implantologiczny. Jego wymiary dokładnie odpowiadają średnicy i długości implantu, który mamy zamiar w nim umieścić.
Po wykonaniu osteotomii, czyli otworu pod implant, zostaje on do niego wkręcony z odpowiednią siłą zapewniającą stabilizację, a jednocześnie nie powodującą przegrzania i uszkodzenia kości.
Zabieg wszczepienia implantu trwa około 20 minut. Pacjent nie doświadcza żadnych przykrych wrażeń ani podczas operacji, ani po niej.
Ze względu na liczbę zabiegów chirurgicznych związanych z leczeniem implantologicznym w UNIDENT UNION® stosujemy 2 metody:
- jednoetapową
Implant po wprowadzeniu do kości zaopatrywany jest w tzw. śrubę gojącą, która po zabiegu wystaje z dziąsła. Dziąsło jest zbliżane do siebie za pomocą szwów, które są usuwane po 7-10 dniach. Metoda ta eliminuje konieczność drugiego zabiegu – odsłonięcia implantu, który następuje po okresie osteointegracji. Jest to oczywiście podstawowa zaleta zabiegu jednoetapowego. Nakłada ona jednak na Pacjenta duży rygor higieniczny dotyczący operowanego miejsca oraz całej jamy ustnej. Podnosi też nieznacznie ryzyko wystąpienia stanu zapalnego dziąsła i kości dookoła implantu, który może spowodować zaburzenia w procesie zrastania się implantu z kością.
- dwuetapową
– pierwszy etap – wprowadzenie implantu. Po wprowadzeniu implantu jest on zamykany tzw. śrubą zamykającą. Tkanki miękkie są deponowane i zaszywane nad implantem. Implant jest zupełnie niewidoczny, całkowicie pokryty dziąsłem. Po 7-10 dniach szwy są usuwane, a miejsce po zabiegu całkowicie się wygaja. Następuje proces osteointegracji, czyli zrastania się powierzchni implantu z kością. Czas jego trwania jest różny i zależny od implantowanego obszaru oraz jakości tkanki kostnej. Ulega znacznemu wydłużeniu w przypadku jednoczesnej z implantacją odbudowy kości.
– drugi etap – odsłonięcie implantu. Gdy implant jest już wygojony, następuje drugi etap chirurgiczny, mający na celu odsłonięcie go i zastąpienie śruby zamykającej, śrubą gojącą. Na 7-10 dni ponownie zakładane są szwy. Po ukształtowaniu przez śrubę gojącą dziąsła wokół niej (trwa to ok. 2-3 tygodni), możemy przystąpić do protetycznej odbudowy zębów na implantach.
Ze względu na czas, jaki upłynął od utraty zęba, w naszej klinice wykonujemy:
implantację natychmiastową n– implant zostaje wprowadzony bezpośrednio po usunięciu zęba. Zabiegi takie są możliwe, ale przeprowadzamy je rzadko, głównie ze względu na ryzyko braku prawidłowej osteointegracji oraz dużą nieprzewidywalność wyników estetycznych.
- Warunkiem przeprowadzenia natychmiastowej implantacji jest brak stanu zapalnego usuwanego zęba i okolicy jego zębodołu.
- Najlepiej, aby średnica usuwanego zęba była mniejsza niż średnica przewidywanego implantu, co pozwala na dokładne przygotowanie łoża, które zagwarantuje maksymalny kontakt aktywnej powierzchni wszczepu z kością.
-
Często przy takich zabiegach konieczne jest użycie specjalnych biomateriałów, którymi wypełnia się wolne przestrzenie między implantem i kością oraz membran, które zabezpieczają i ułatwiają odbudowę i regenerację kości.
Implantację wczesną – implant zostaje wprowadzony po 8-12 tygodniach po usunięciu zęba. - Jest to bardzo korzystny moment na zastąpienie utraconego zęba implantem dentystycznym, ponieważ nie nastąpił jeszcze duży zanik kości, a miejsce po usuniętym zębie pokryło się całkowicie błoną śluzową.
-
Po 2-3 miesiącach w miejscu po nim powstaje nowa, młoda kość. Wygojeniu uległy też ewentualne zmiany zapalne, które wcześniej powstały w kości.
Implantację późną – implant zostaje prowadzony po czasie dłuższym niż 3 miesiące od usunięcia zęba. - Po czasie dłuższym niż 3 miesiące od usunięcia zęba, warunki kostne do implantacji mogą się znacznie pogorszyć ze względu na postępowanie zaniku bezzębnego wyrostka w wymiarze pionowym i poziomym.
- Im dłuższy jest czas od usunięcia zęba, tym zanik jest większy. Oczywiście, wielkość zaniku nie jest jednakowa u każdego Pacjenta, co może być uwarunkowane, czynnikami genetycznymi, wiekiem i ogólnymi warunkami zdrowotnymi.
- Statystycznie ok. 30% Pacjentów będzie wymagało dodatkowych procedur, którymi mogą być: przeszczepy kości, regeneracja w celu odbudowy utraconej kości.
- Zabiegi odbudowy kości są przeprowadzane jako osobne procedury przygotowujące Pacjenta do leczenia implantologicznego lub jednocześnie z wprowadzaniem implantów.
Po zabiegu implantacji
Aby implanty mogły przyjąć się w kości (i wykonane były zabiegi augmentacyjne) – co nazywamy osteointegracją – zwykle nie możemy obciążyć implantu bezpośrednio po zabiegu.
Okres gojenia trwa zwykle od 3 do 6 miesięcy, w zależności na przykład od tego, czy szczęka została poddana zabiegowi. W żuchwie proces osteointegracji przebiega szybciej, od 3 do 4 miesięcy, w szczęce trwa to 5-6 miesięcy.
Bardzo ważne dla tego procesu są pierwsze dni i tygodnie po zabiegu, kiedy mechaniczne połączenie z kością wytworzone jego wkręceniem, zostaje zamienione na biologiczną osteointegrację. Ma to miejsce ok. 2-4 tygodnia od zabiegu. Ważne jest, aby w tym czasie nie doszło do powstania stanu zapalnego tkanek miękkich i kości, które mogłyby zburzyć ten proces.
W celu uniknięcia takiej sytuacji Pacjent musi przestrzegać następujących zaleceń:
- Bezpośrednio po zabiegu zrobić zimny okład z lodu na twarz na 3-4 godziny.
- W przypadku pojawienia się bólu lekarz stomatolog przepisze odpowiednie leki przeciwbólowe.
- Jeść lub pić można dopiero po odzyskaniu pełnego czucia w znieczulonej okolicy.
- W pierwszych dniach po zabiegu unikać gorących pokarmów i płynów.
- Przez pierwsze 2 dni po zabiegu mówić możliwie mało.
- Przez pierwsze dwa dni po zabiegu nie palić papierosów, nie pić alkoholu.
- Należy unikać wszelkich wysiłków, nie schylać się, nie dźwigać ciężarów, nie uprawiać sportu.
- Nie należy korzystać z sauny i solarium.
- Po każdym posiłku przepłukać usta letnią, przegotowaną wodą.
- 3-4 razy dziennie stosować płukanki takie jak: Eludril
- Regularnie czyścić pozostałe zęby, oszczędzając jednak okolice implantacji.
- Podczas pierwszych tygodni w trakcie szczotkowania zębów, należy unikać okolicy, w której przeprowadzono zabieg. Zalecamy stosowanie płynów antybakteryjnych do płukania jamy ustnej. Po tym okresie, w celu oczyszczenia okolicy wokół gojącej się rany, można używać szczoteczek do zębów ze specjalnego miękkiego włosia.
- Nie manipulować językiem w okolicach wszczepu.
- Przed dwa tygodnie nie trenujemy intensywnie, rezygnujemy też z chodzenia na basen.
Okres gojenia trwa od 2 do 6 miesięcy. W tym czasie na implant zakładana jest korona tymczasowa.
Po 7-10 dni od implantacji usunięte zostają szwy zabezpieczające ranę.
Po zdjęciu szwów przez następne 6 tygodni Pacjent powinien:
- Czyścić szczoteczką okolicę implantacji i masować dziąsło.
- Nie dotykać palcami wszczepu lub miejsca, w które został wprowadzony.
- Nie dotykać językiem miejsca wszczepu.
- W miarę możliwości unikać większych wysiłków.
- Należy przestrzegać wizyt kontrolnych nawet wtedy, kiedy gojenie przebiega bezproblemowo.
Po 6 tygodniach nie powinno być już śladu po ingerencji chirurgicznej. Implant przykryty dziąsłem coraz mocniej zrasta się z kością. Po radiologicznym potwierdzeniu jego osteointegracji, przystępujemy do odbudowy protetycznej.
