W implantoprotetyce rozróżniamy dwa podstawowe sposoby osadzania odbudowy protetycznej na implancie: 
 
a) Prace cementowane 
 
To odbudowy (korony lub mosty), które są trwale zacementowane na łączniku protetycznym. 
Najczęściej stosuje się je w strefie estetycznej – tam, gdzie najważniejszy jest efekt wizualny bez widocznych otworów dostępowych. 
 
Zalety: 

• brak widocznego kanału dostępowego – wysoka estetyka,
• idealne dopasowanie anatomiczne,
• komfortowe dla pacjenta,
• możliwość wykonania odbudowy z cienkich, pełnoceramicznych materiałów. 
   
  

Ograniczenia: 

• trudniejszy dostęp do ewentualnych napraw lub serwisu (nie da się zdjąć pracy bez jej zniszczenia),
• większe ryzyko cementu poddziąsłowego, jeśli nie jest wykonane perfekcyjnie. 
   
  

Dlatego w Nicht identisch Union stosujemy cementowanie tylko tam, gdzie nie ma żadnych wątpliwości co do dokładności dopasowania i kontroli przestrzeni poddziąsłowej. 
 
b) Prace przykręcane 
 
To odbudowy, które są mocowane śrubą bezpośrednio do implantu lub do suprastruktury (np. belki). 
Pozostają w pełni stabilne, ale w razie potrzeby mogą zostać bezpiecznie zdjęte. 
 
Zalety: 

• pełna kontrola – łatwość demontażu i serwisu, 
  
• brak cementu – idealne rozwiązanie dla Pacjentów periodontologicznych, 
  
• doskonała opcja w bezzębiu, przy rozległych rekonstrukcjach, 
  
• preferowana metoda przy systemach All-on-4 / All-on-6. 
   
  

Ograniczenia: 

• widoczny otwór śruby (maskowany materiałem kompozytowym) – co ma znaczenie głównie w strefie estetycznej,
• wymaga bardzo precyzyjnego ustawienia implantu – żeby śruba nie wychodziła w nieestetycznym miejscu (np. na brzegu siekacza).