Operative exposure of a retained tooth
Zabieg dotyczy w większości przypadków kłów. Zaburzenia wyżynania spowodowane nieprawidłowym kierunkiem położenia zawiązka zęba, zbyt małą szerokością szczęki lub urazem w wieku dziecięcym, powoduje konieczność ortodontycznego wprowadzenia zęba do łuku. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu, polega na określeniu położenia zęba na podstawie diagnostyki radiologicznej, a następnie chirurgicznym odsłonięciu („odnalezieniu go”) i przyklejeniu zamka ortodontycznego. Dzięki siłom ortodontycznym ząb taki ma szansę po około 15-24 miesiącach znaleźć się w prawidłowej pozycji łuku zębowego.
Nie w każdym jednak przypadku możliwe jest sprowadzenie zęba zatrzymanego do łuku zębowego. Uwarunkowania anatomiczne, niekorzystne położenie zęba zatrzymanego w stosunku do zębów sąsiednich, może doprowadzić podczas próby jego ustawienia na prawidłowej pozycji, do resorpcji ( zaniku ) korzeni tych zębów. Wyklucza to celowość zastosowania procedury leczenia ortodontycznego zakładającego sprowadzenie zęba zatrzymanego do łuku zębowego. W ograniczonych przypadkach zęby zatrzymane nie poddają się siłom ortodontycznym, pozostając w retencji. W takich przypadkach niezbędne jest zastosowanie techniki piezochirurgicznej, polegającej na nacięciu sąsiadującej z zębem zatrzymanym blaszki kostnej, powodując tym samym osłabienie blokady kostnej i przyspieszenie procedury ortodontycznej.
W przypadku gdy sprowadzenie zęba zatrzymanego do łuku zębowego jest zbyt ryzykowne dla zębów sąsiednich, lub gdy działania chirurgiczno-ortodontyczne nie przynoszą pożądanych efektów, wskazane jest usunięcie zęba zatrzymanego, wraz z niezbędną regeneracją kostną np. preparatem kościozastępczym Bio-Oss, a następnie wszczepienie implantu zębowego.
